Projekt osiedla mieszkaniowego przyszłości, złożonego z modułowych jednostek mieszkalnych, promującego wykorzystanie zasobów energii odnawialnej, przydomową produkcję żywności, układ adaptujący się do zmiennych warunków i spontaniczne tworzenie przestrzeni socjalnych.

Praca dyplomowa, która pozwoliła mi uzyskać tytuł magistra inżyniera architekta.

Jednostki mieszkalne zostały zaprojektowane w formie systemu modułowego, umożliwiającego szybką implementację oraz swobodną rozbudowę mieszkań na bazie bieżących potrzeb mieszkańców osiedla. System jest oparty o wykorzystanie materiałów pochodzących z recyklingu i w pełni przygotowanych do ponownego użycia bądź ekologicznej utylizacji.

Dużą zaletą systemu modułów jest możliwość uniwersalnego łączenia elementów podłóg, ścian, sufitów i wyposażenia technicznego. Pozwala ona na maksymalną indywidualizację układu i estetyki mieszkań, umożliwia ich stałą adaptację do zmieniających się warunków, a także zapewnia możliwość przeniesienia domu do innej struktury, pozwalającej na implementację analogicznego systemu.

Założenie luźno bazuje na koncepcji Plug-In City brytyjskiej grupy Archigram, która zakłada pionową rozbudowę miast przyszłości w obrębie wielopiętrowych struktur ze zbrojonego betonu. Na kolejnych poziomach tych wysokich konstrukcji mieszkańcy zajmują nie sztywno wytyczone mieszkania, a odpowiednik uzbrojonych w media „działek budowlanych”. Jednostki mieszkalne są podłączane do tak przygotowanych „rdzeni”, z możliwością ich rozbudowy i odłączenia w dowolnym momencie.

Rozwiązanie to pozwala na wyniesienie funkcji mieszkalnej ponad otwartą przestrzeń przyziemia, przeznaczoną dzięki temu w całości na komunikację i rekreację w obszarze półpublicznym.
W ramach funkcji mieszkaniowej zachęca się najemców do swobodnego dysponowania rzutem obiektu, przez co rozmieszczenie funkcji i charakter społeczny każdego osiedla jest silnie indywidualny i uzależniony bezpośrednio od relacji pomiędzy jego mieszkańcami.

Kolektyw Bravetta to przykład implementacji tego systemu, umiejscowiony w pustostanie znajdującym się na przedmieściach Rzymu, w sąsiedztwie drogi dojazdowej do centrum stolicy oraz głównego obszaru rekreacyjnego i administracyjnego dzielnicy Bravetta.

Ze względu na lokalne warunki pogodowe osiedle odzyskuje znaczną część użytej energii, wykorzystując panele słoneczne, energię geotermalną i rekuperację powietrza pochodzącego ze szklarni i pomieszczeń technicznych.
Położona najbliżej drogi dojazdowej część osiedla gości wertykalną farmę, połączoną z targowiskiem i ogrodem multikulturowym, spełniając tym samym założenia miejscowego planu zagospodarowania i w oryginalny sposób promując samodzielną produkcję i dystrybucję żywności.

Praca magisterska składa się z kilku elementów:

1. Eseju liczącego ponad 200 stron tekstu, opisującego i analizującego europejską gospodarkę w kontekście budownictwa wielorodzinnego — jego historii, statystyk stanu obecnego oraz koncepcji dotyczących jego przyszłego rozwoju.
2. Wielkoformatowych wizualizacji, ilustracji i rysunków technicznych, inspirowanych twórczością grupy Archigram, Y. Friedman’a i A. Cibic’a. Ilustrują one tekst eseju oraz projekt zagospodarowania pustostanu w dzielnicy Bravetta przy pomocy projektowanego systemu mieszkań modułowych.
3. Infografik i zestawień (wykresy, tabele), będących wynikiem szeroko zakrojonej analizy stanu mieszkalnictwa w Europie, inwentaryzacji i analizy uwarunkowań działki budowlanej i istniejących na niej wielopiętrowych struktur, oraz proponowanych rozwiązań wykorzystania odnawialnych źródeł energii w projekcie.

materiały i narzędzia:

• Graphisoft ArchiCAD + Artlantis (inwentaryzacja i wizualizacja pustostanu i brył mieszkań modułowych, rendery 3D)
• Autodesk AutoCAD (rysunki techniczne — rzuty, przekroje, ilustracje izometryczne)
• Microsoft Office — Word, Excel (esej pracy dyplomowej, infografiki, analizy, wykresy)
• Adobe Photoshop, Illustrator (DTP — obróbka cyfrowa grafiki rastrowej, kolaż, kolorystyka, skład plansz do określonego formatu wydruku)

współpraca, nadzór merytoryczny:

dr inż. arch. Anna Kossak-Jagodzińska (promotor)
dr inż. arch. Maria Bielak (recenzent)